ကြၽန္ေတာ္ခ်စ္တဲ့"မ" အပိုင္း{၁}
ကြၽန္မကေက်ာင္းဆရာမတစ္ေယာက္ပါ ရြာေလးတစ္ရြာမွာစာသင္ဖို႔
တာဝန္က်ခဲ့တယ္ အဲ့ဒီရြာေလးနာမည္က တိမ္လြင့္ရြာတဲ့ ရြာသူရြာသားေတြက စိတ္သေဘာထားျဖဴ စင္က်ၿပီး ႐ုိးသားကာ ႀကိဳးစားက်တယ္
ကြၽန္မစာသင္ရတာအရမ္းေပ်ာ္တာပဲ တိမ္လြင့္ရြာရဲ႕ ေျမာက္ပိုင္းမွာေနတဲ့
အပ်ဳိႀကီး ေဒၚဘုတ္ဆံုအိမ္မွာကြၽန္မေနရတယ္ တစ္ေန႔ေတာ့ ေဒၚဘုတ္ဆံုအိမ္မွာ ကြၽန္မတစ္ေယာက္တည္း႐ွိေနခ်ိန္မွာ လူတစ္ဦး အထုပ္အပိုးေတြနဲ႔လူတစ္ဦးေရာက္လာပါေတာ့တယ္
"ေဒၚရီးေရ. ေဒၚရီး"
"႐ွင္ ဘယ္သူလဲ ဘာကိစၥနဲ႔လာတာလဲ "
စိုးထိတ္ေၾကာက္ရြံ႕တဲ့အၾကည့္မ်ားနဲ႔ေမးေနတဲ့ေကာင္မေလးကို ေဇသူရိန္ ၾကည့္လိုက္ကာ သေဘာက်သြား၍ စခ်င္ေနာက္ခ်င္စိတ္ျဖစ္ကာ ေျခလွမ္းမ်ားက္ိုေ႐ွ႕သို႔ေျဖးေျဖးခ်င္တိုးသြားသည္
"႐ွင္ ဘယ္သူလဲလို႔ေမးေနတယ္ေလ "
"ငါလား မင္းကို တစ္ခုခု....."
ေဇသူရိန္ကမ်က္ခံုးေမြးတစ္ဖက္လႈပ္ျပေတာ့ ျမတ္ေလး သည္အႀကီးအက်ယ္တုပ္လႈပ္ကာ ေၾကာက္ရြံသြားၿပီး
"႐ွင္ ဘာလုပ္မလို႔လဲ ကြၽန္မေအာ္လိုက္မွာေနာ္"
"မင္းအရမ္းလွတယ္ နာမည္ဘယ္လိုေခၚလဲ"
"႐ွင္သိစရာမလိုဘူး...လာၾကပါဦး႐ွင္ လူတစ္ေယာက္ကြၽန္မကို"
"ဟိတ္..ဘာလို႔ေအာ္တာလဲ"
ေဇသူရိန္ေလသံေလးနဲ႔ေျပာတာျမတ္ေလး၏ပါးစပ္ကိုလက္နဲ႔ပိတ္လိုက္သည္
"႐ွင္ဘာလုပ္တာလဲ..."
ေဇသူရိန္လက္ကိုပုတ္ခ်လိုက္ၿပီး မ်က္ဝန္းထဲ၌မ်က္ရည္မ်ားျပည့္လာကာငိုမိေတာ့သည္
"ဟာ..မငိုနဲ႔ေလ.....ကြၽတ္"
ထိုစဥ္ေဒၚဘုတ္ဆံုေရာက္လာ၏ ငိုေနတဲ့ ျမတ္ေလးကိုျမင္ေတာ့
"ဟင္..ဆရာမျမတ္ေလး ဘာလို႔ငိုေနတာလဲ."
"မဘုတ္ဆံု ဟို သူ....သူကေလ"
"ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး ေဒၚရီးရာ ကြၽန္ေတာ္သူ႔ကိုစလိုက္တာဗ် အဲ့ဒါနဲ႔ငိုတာ
ကေလးလဲမဟုတ္ပဲနဲ႔ ဗ်ာ"
"ဪ...ဆရာမျမတ္ေလးရယ္ တူေလးကဒီလိုပဲအစေနာက္သန္တယ္"
"ကြၽန္မ သြားေတာ့မယ္"
ျမတ္ေလးမ်က္ႏွာေလးနီကာ ထထြက္သြားေတာ့သည္။
"ေဒၚရီးသူက ဘယ္သူလဲဗ်"
"ဆရာမေလ ဒီရြာမွာအသစ္ေရာက္လာတဲ့ဆရာမ ျမတ္ေလးတဲ့
သြား ေတာ့မေနာက္ပါနဲ႔ သူက တူေလးထက္အသက္ႀကီး တယ္"
"အင္း....အင္းပါေဒၚရီး ...ေရာ့ေဒၚရီးအတြက္ရန္ကုန္ျပန္လက္ေဆာင္
ေဒၚရီးကိုသတိရလို႔ လာလည္တာ"
ေဇသူရိန္ကလက္ထဲကဆြဲလာသည့္အထုပ္ႀကီးကိုကမ္းေပးလိုက္သည္
"ေက်းဇူး ပါငါတူရယ္ ဒါနဲ႔ငါ့တူရဲ႕အေဖနဲ႔အေမေရာေနေကာင္းရဲ႕လားကြဲ႔"
"ေကာင္းပါ့ဗ်ာ ေကာင္းပါ့ေဒါင္ေဒါင္ျမည္ပဲ "
{ဝတၳဳအခန္းဆက္ေလးပါအပိုင္း{2}တင္ဦးမွာပါ ဖတ္ ႐ေပးတဲ့အတြက္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္)
